BİTİRME PROJESİ YAZIM KILAVUZU

1. AMAÇ

Klavuzun amacı, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü’nde yaptırılacak bitirme projelerinin yazımında standartlaşmayı sağlayacak ilke ve kuralları belirlemektir.

2. İÇERİK

2.1. İlkeler

Çalışmada, içeriğin üç ana ilkeyi karşılaması gerekir. Bunlar:

a. Olabildiğince öz, ancak yeterince ayrıntılı olması,

b. Okuyucuya bağımsız yorum ve yargıda bulunabilme olanağı vermesi,

c. Projeyi hazırlayan kişinin kendi yorum, yargı ve önerilerinin açık olmasıdır.

Her türlü iletişimde amaca en kısa yoldan ulaşmak esastır. Gereksiz yere uzatılmış bir anlatım okuyucu açısından sıkıcı olabilir. Bununla birlikte, bir projenin değerlendirilebilmesi için gerekli tüm bilgi kategorileri ve bunların ayrıntıları da çalışmada yer almalıdır.

2.2. Bölüm ve Alt Bölümler

Projelerde, içeriği oluşturan bilgi türleri çeşitli bölüm ve alt bölümler halinde kümelendirilir. Okuyucu çalışmayı baştan sona okumadan da aradığını kolayca bulmak ve öğrenmek ister.

Çalışma, genellikle, üç kümede toplanabilen bölümler halinde düzenlenir. Bunlar:

a. Ön bölüm,

b. Ana bölüm (metin),

c. Arka bölüm (ekler ve kaynakça)dır.

Ön ve arka bölümler, yardımcı nitelikte olup, ana bölümleri tanıtıcı ve tamamlayıcı görevleri vardır. Ön, ana ve arka bölümlerde bulunması gereken bilgiler ile bu bilgilere ilişkin yazım ilke ve kuralları ileriki sayfalarda açıklanmıştır.

3. BİÇİM

3.1. İlkeler

Bitirme projesinin yazımıyla ilgili temel ilkeler aşağıda sıralanmıştır:

a. Çalışmada kullanılan terimlerde birlik sağlanmalıdır. (Örneğin, metinde ‘kanun’/’yasa’, ‘tabiat’/’doğa’, ‘teori’/’kuram’ gibi aynı anlama gelen terimlerin hangisi tercih edilecekse, o terim kullanılmalıdır. Başka kaynaklardan aynen yapılan aktarmalar, bu kuralın dışındadır.)

b. Üslûp birliği sağlanmalıdır.

c. Bir veya birden fazla kaynaktan yapılan aktarma veya alıntılar, birbiri ardı sıra bir sayfa veya daha fazla yer tutacak şekilde verilmemelidir. Bunun yerine, ya alıntı/aktarmalar arasında, çalışmayı hazırlayanın eleştiri, yorum veya açıklamaları da yer almalı veya bu tür uzun aktarmalar, çalışmanın ‘Ekler’ kısmında gösterilmelidir.

3.2. Kullanılacak Kağıt Cinsi ve Sayfa Düzeni

3.2.1. Kağıt Cinsi

A4 standartında, beyaz birinci hamur kağıt kullanılır.

3.2.2. Yazı Alanı (Sayfa Düzeni)

Kağıdın yalnız bir yüzü kullanılır. Her sayfanın sol kenarıyla üst kenarından 4 cm., sağ kenarıyla alt kenarından ise 2,5 cm. boşluk bırakılmalıdır. Kalan kısım yazı alanı olarak kullanılır ve çok önemli bir neden (şekil ve tablolardaki bazı küçük taşmalar gibi) olmaksızın bu alanın dışına çıkılmaz.

3.3.3. Satır Aralıkları ve Düzeni

Çalışmanın metin kısmında satırlar ‘iki yana yasla’ (justified) biçiminde yazılmalı ve 1,5 aralıklı olmalıdır. Ancak, tablo, şekil, grafik vb.nin listeleri veya metindeki uzun aktarmalar ile dipnotlarda, satırlar tek aralıklı yazılmalıdır.

Paragraflar arasında bir satır boş bırakılır. Başlıklar sayfanın son satırı olarak yazılamaz. Başlıkların altında en az iki satır yazı olmalıdır. Aksi taktirde başlık bir sonraki sayfada yer almalıdır. Başlıklar ile metin arasında bir satır boş bırakılır.

3.3.4. Yazı Biçimleri ve Punto

Times New Roman-12 punto veya Arial-11 punto kullanılır. Dipnotlar için ise 10 punto kullanılır. Bu punto düzeni, çalışmanın bütününde standart bir biçimde uygulanmalıdır.

Virgülden sonra bir, noktadan sonra iki karakter boşluk bırakılır.

3.3.5. Sayfaların Numaralanması

Çalışmanın ön kısmının sayfaları küçük Romen rakamlarıyla ( i,ii,iii, iv …gibi), metin kısmı ise, girişten başlayarak ek/ler kısmının sonuna kadar rakamlarla (1,2,3,4..gibi) numaralandırılır.

Numaralama, çalışmanın ön kısmının bir parçası olan iç kapaktan başlatılır. Ancak, hem iç kapak, hem de proje onay sayfasında numara belirtilmez. Numaraların gösterildiği ilk sayfa, öz sayfasıdır. Bu sayfanın numarası, Romen rakamıyla (iii)’dür.

Sayfa numaraları, birbirini izleyecek biçimde, sayfaların sağ alt kenarına konulmalıdır.

3.3.6. Satırbaşı

Her paragraf, yazı alanı sol kenarından bir ”tab” içeriden başlar. Burada önemli olan, her paragrafın nereden başladığını ilk bakışta görebilmeyi sağlamaktır.

4. BİTİRME PROJESİNİN KISIMLARI

Bitirme projeleri, Ön Bölüm, Ana Bölüm (metin) ve Arka Bölüm (kaynakça ve ekler) olmak üzere üç kısımdan oluşur. Bölümler aşağıdaki sıraya uygun olarak düzenlenmelidir.

A. Ön Bölüm:

İç kapak

Proje onay sayfası

Öz

Önsöz

İçindekiler

Tablo, şekil, resim, grafik ve benzeri unsurların listeleri

Kısaltmalar listesi

B. Ana Bölüm:

Giriş

Çalışmanın bölümleri (metin kısmı)

Sonuç

C. Arka Bölüm:

Kaynakça

Ekler

4.1. Ön Bölümler

Bu bölümde, sırasıyla iç kapak sayfası, proje onay sayfası, öz sayfası, önsöz sayfası, içindekiler sayfası, çalışmanın içeriğine göre tablolar, şekiller, grafikler, resimler ve fotoğraflar listesi sayfalarından biri ya da birkaçı ile çalışmada kısaltmalar var ise kısaltmalar listesi sayfası bulunur.

4.1.1. İç Kapak Sayfası

İç kapakta, bitirme projesini hazırlatan üniversite ve yüksekokulun adı (İ.Ü. İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü), bitirme projesinin başlığı, danışmanın ünvanı, adı ve soyadı, bitirme projesini hazırlayan kişinin adı soyadı ve öğrenci no.su, çalışmanın türü (bitirme projesi) ve projenin yapıldığı tarih yer almalıdır. Bu bilgilerin iç kapak sayfasına yerleştirilmesi Ek-A’daki örnekte olduğu gibidir.

4.1.2. Proje Onay Sayfası

Bitirme projelerinde, projenin aranan nitelikleri taşıdığı ve başarı ile savunulduğunu belgeleyen Ek-B’deki sayfa bulunur. Proje Danışman’ı, projeyi onayladığı taktirde, proje onay sayfasında ilgili kısmı, mürekkepli kalemle imzalamalıdır.

4.1.3. Öz Sayfası

Öz sayfası, çalışmayı kısaca tanıtmak amacıyla hazırlanan sayfadır. Öz sayfasında, okuyucuya, bitirme projesinde araştırılan sorun, araştırmada kullanılan işlem, yöntem ve teknikler, sonuç ve öneriler hakkında temel bilgiler verilir. Öz sayfası bir sayfayı aşmamalıdır. Öz’lerde tablo, şekil, kaynak vb. bilgilere yer verilmez. ‘Öz’ ibaresi, büyük harflerle ve sayfanın her iki tarafında bırakılan boşlukların içinde kalan kısmın üst ortasına gelecek şekilde yazılmalıdır.

4.1.4. Önsöz

‘Önsöz’ ibaresi, büyük harflerle ve sayfanın her iki tarafında bırakılan boşlukların içinde kalan kısmın üst ortasına gelecek şekilde yazılmalıdır. Önsöz’ün sol alt kısmına Ay ve Yıl (Haziran 2004), aynı satırın sağına öğrencinin adı ve soyadı yazılır. Önsöz iki sayfayı geçmemelidir.

4.1.5. İçindekiler

Çalışmanın ön, ana ve arka bölümlerindeki bütün bölüm ve alt bölüm başlıkları ile bunların başlangıç sayfa numaraları, çalışmadaki sıralarına göre, içindekiler sayfasında yer alır. Ek-C’ de içindekiler sayfasına ilişkin bir örnek verilmiştir. Bu sayfanın düzenlenmesinde göz önüne alınması gereken önemli noktalar şunlardır:

a. ‘İçindekiler’ ibaresi , büyük harflerle ve sayfanın her iki tarafında bırakılan boşlukların içinde kalan kısmın üst ortasına gelecek şekilde yazılır.

b. Başlıktan iki satır aralığı aşağıya, yazı alanı sağ kenarında bitecek şekilde, küçük harflerle “Sayfa” yazılarak altı çizilir.

c. Bundan bir satır aralığı aşağıdan, yazı alanı sol kenarından başlayarak, büyük harflerle ve normal satır aralıklarıyla bitirme çalışmasının ön bölümlerinde yer alan ÖZ, ÖNSÖZ, İÇİNDEKİLER, TABLOLAR LİSTESİ, ŞEKİLLER LİSTESİ ve KISALTMALAR LİSTESİ başlıkları büyük harflerle alt alta yazılır.

d. Bir satır aralığı aşağıdan, birinci ana bölümün, aynı satıra, önce numarası, sonra büyük harflerle adı yazılır. Bölüm numarasının sonuna bir nokta konulur. Nokta ile bölümün adı arasında iki harf boşluğu aralık bırakılır.

e. Alt bölüm başlıkları, ana bölüm başlığından bir satır aralığı aşağıdan başlar ve kendi aralarında normal satır aralıkları bırakılarak yazılır. Bir bölümdeki en son alt bölüm ile daha sonraki ana bölüm başlığı arasında da bir satır aralığı boşluk bırakılır. Böylece, her ana bölümdeki alt bölümler kendi aralarında kümelenmiş olur.

f. Her başlık, kendinden bir üst derecedekine göre bir tab içeriden yazılır.

g. Ana bölümlerin yazımı bittikten bir satır aralığı sonra, yazı alanı sol kenarından başlayarak, büyük harflerle ve normal satır aralıklarıyla önce KAYNAKÇA sonra EKLER yazılır.

h. Her bölüm ve alt bölüm başlığının hizasına, “sayfa” sütununun altına, o başlığın çalışmadaki başlangıç sayfasının numarası yer alır. Sayfa numaraları, yazı alanı sağ kenar çizgisinde bitecek şekilde, ön bölüm küçük Romen rakamları ile diğerleri ise Arap rakamlarıyla yazılır.

ı. Bölüm ve alt bölüm başlıkları içindekiler sayfasına yazılırken, hiçbir değiştirme yapılmaz ve metindeki ayrıntı olduğu gibi korunur.

4.1.6 . Tablo, Şekil vb.’nin Listeleri

Bitirme projesinde tablo, şekil, resim ve benzeri açıklayıcı veya belgeleyici bilgiler kullanılmışsa, bunlara ait listeler, ‘Tablolar Listesi’, ‘Şekiller Listesi’ vb. gibi başlıklarla ve çalışmada yer aldıkları sayfaların numarasıyla birlikte belirtilir. Ek-D ve Ek-E’de bir örnek verilmiştir.

4.1.7. Kısaltmalar Listesi

Bitirme projesinde kısaltmalar kullanılmış ise, bunlar alfabetik sırayla alt alta dizilir. Her kısaltmanın karşısında, kısaltmanın açık hali belirtilir.

4.2. Ana Bölümler

Giriş kısmı, çalışmanın metin kısmının ilk öğesidir. Bu nedenle, çalışma metninin sayfaları, ‘Giriş’ kısmından başlayarak rakamlarla numaralandırılır. Giriş kısmında, çalışmada çözümlenmesi amaçlanan bilimsel sorun/sorunlar etraflıca tanımlanmalı; kullanılan kavramsal çerçeve, yöntem ve teknikler yeterince açıklanmalıdır.

Giriş’ten sonra, çalışmanın bölümleri yer alır. Bölümler, gerek duyulan ayrıntı düzeyine bağlı olarak çalışmayı sonuca götürecek bilgi ve açıklamaları, uygun düşünce silsilesi içinde ortaya koyar.

Metin kısmının son bölümü, ‘Sonuç’ veya gerek duyulursa ‘Sonuç ve Öneriler’ başlıklarını taşır. Bu bölümde, girişte açıklanan bitirme projesinin amacından başlayarak çalışmanın yöntemi, tekniği, sınırlılıkları çerçevesinde çalışmada ulaşılan çözüm, çalışmanın çeşitli bölümlerinde varılan sonuçlardan da yararlanarak açıklanır. Bu açıklamalar mümkünse veya gerek varsa daha sonraki çalışmalara ışık tutacak çeşitli önerilerle desteklenir. Ayrıca, yapılan araştırmada çözümlenemeyen sorunlar varsa, bunların gelecekte hangi tür veya konudaki araştırmalarla çözümlenebileceğine ilişkin bilgiler de verilir.

4.2.1. Bölüm ve Alt Bölümlerin Başlatılması

Çalışmalarda, konuları ve aralarındaki hiyerarşik ilişkileri yansıtan anahatların yazıdan da kolayca çıkartılabilmesi gerekir. Bu nedenle, bölüm ve alt bölümleri temsilde kullanılan başlık türünün yazı alanına yerleştirilmesi ve gerekirse numaralandırılması özel bir önem taşır. Bu bölüm ile ilgili olarak, aşağıda yapılan açıklamalar Ek-F’de örneklendirilerek sunulmuştur.

4.2.1.1. Bölüm ve Alt Bölüm Başlıkları

Her bölümün bir başlığı ve numarası vardır. Bölüm başlığı, yazı alanının üst kenar çizgisinin üç normal satır aralığı aşağısından başlar ve büyük harflerle yazılır.

Bölümlerdeki bilgiler, kavramsal bir bütünlük ve akış düzeni içinde kümeleştirilerek sunulur. Birbirinden başlıklarla ayrılan bu kümelere alt bölümler denir. Bölümleri alt bölümlere ayırmakta amaç, konuyu, okuyucuya daha iyi sunabilmektir.

4.2.1.2. Bölüm ve Alt Bölüm Başlıklarının Numaralandırılması

Bölüm ve alt bölüm başlıkları rakamlar ile numaralandırılır. Bölümler sırasıyla 1, 2, 3, 4 şeklinde numaralandırılırken, alt bölümler ve onların da altında yer alanlar ise 1.1., 1.1.1., 1.1.2., 1.2., 1.2.1.,1.2.2., 2., 2.1., 2.1.1., 2.1.2. gibi numaralandırma yapılır. Burada 1.1, birinci bölümün birinci alt bölümü, 1.1.1 birinci bölümün birinci alt bölümünün birinci alt bölümü anlamına gelir.

4.2.2. Atıflar (Referans, Gönderme)

Çalışmada, başka kaynaklardan yapılan alıntılar, ya aynen aktarılır veya özü değiştirilmemek kaydıyla çalışmayı yapanın kendi cümleleriyle özetlenerek yahut yorumlanarak verilir. Her iki durumda da, alıntı yapılan kaynağa (metin, tablo, şekil ve benzeri dahil) mutlaka atıfta bulunulmalıdır. Bu konuda aşağıdaki ilkeler uygulanır.

a. Kaynaktan aynen alınan bilgiler (quotation), çift tırnak içinde(“…..”) gösterilirler. Bitirme projesini hazırlayanın, kaynaktaki bilginin özünü değil, biçimini değiştirerek yaptığı alıntılar ise, çift tırnak arasına alınmadan gösterilirler. Her iki alıntı türünde de, ilgili kaynağa mutlaka atıf yapılır ve atıfların her birine, birbirini izleyen numaralar verilir.

b. Çalışmada, kaynaktan aynen aktarılan bilgilerin tamamı verilebileceği gibi, örneğin cümle, paragraf veya sayfalar halindeki bilgilerin sadece belli kısımları da verilebilir. Bu durumda, cümlelerde belli kelimelerin, çeşitli cümlelerin, paragraf ve sayfaların atlanarak verildiğini göstermek üzere, atlanan yerler üç nokta ile belirtilir.

c. Şiirlerden aktarma yapılırken, bir veya daha fazla satır, hatta sayfa atlanarak verilmek istenirse, atlanan yerler için sadece tek satır boşluk bırakılır ve bu satır noktalanarak gösterilir.

d. Başka kaynaklardaki bilgilerin aynen aktarılması durumunda, kaynaklarda noktalama işaretleri ve çeviri yanlışları dahil olmak üzere harf, cümle, tarih, yer vb. gibi yanlışlıklar da tekrarlanır. Çalışmayı yapan kişi, kaynak metindeki yanlışlıkları düzelterek vermek isterse, o zaman doğru bilgi, yanlış bilgiden hemen sonra bir parantez içinde gösterilir.

e. Kaynaklardan aynen yapılan alıntılar, bir cümleyi aşmayacak uzunluktaysa, çalışma metninin içinde verilirler. Daha uzun alıntılarda, alıntının ilk ve son satırları ile çalışma metni arasında en az çift aralıklı boşluk bırakılarak, alıntı ile metnin ayırt edilmesi sağlanır. Bu tür alıntılar için, çalışma metninde kullanılan puntodan daha küçük punto kullanılır.

f. Başka kaynaklara yapılan atıflar iki şekilde,

1. Ya referans dipnotu şeklinde,

2. Ya da, metnin içinde olmak kaydıyla, aşağıdaki örneklerde gösterildiği gibi, parantez içinde, baş harfi büyük olmak kaydıyla yazarın soyadı, virgül, yayın tarihi, iki nokta üstüste, sayfa no’su şeklinde yapılmalıdır. Yayın tarihi olmayan eserler için ‘tarih yok’ anlamında ‘t.y.’ kısaltması kullanılır.

Örnek a) Homans soyadlı bir yazarın makalesine yapılan atıf;

(Homans, 1962: 175)

Örnek b) Sartori soyadlı bir yazarın, yayın tarihi belirsiz makalesine yapılan atıf;

(Sartori, t.y.:25-30)

Örnek c) Bir makale veya kitabın bütününe yapılan atıf;

(Kaboğlu, 1993), (Bohannan, 1968)

4.2.3. Dipnotlar

4.2.3.1. Dipnotun Metindeki Yeri ve Numaralandırılması

Çalışma metninin sayfa altlarında, 4.2.2 no’lu başlığın f-1 maddesinde açıklanan türde atıflar, gerekli görüldüğü ölçüde metin içinde yer verilmeyen alıntılar veya metnin ilgili sayfasındaki herhangi bir bilgiyle ilgili kısa açıklama, karşılaştırma veya yorumları ortaya koymak için de dipnotlar verilir.

a. Dipnotlar, her sayfada metnin en son satırının altında, tek satır aralık bırakılarak sayfanın sol kısmından başlayan kısa bir çizgiyle, metinden ayrılırlar. Sayfanın sol ve sağ kenar boşlukları arasındaki bu çizginin altında, tek satır aralık bırakılır. Dipnotlar bu kısma, birbirini izleyen numaralara uygun surette yerleştirilirler. Dipnot numaraları, her bölümün ilk sayfasında 1’den başlayarak bölüm sonunda tamamlanacak biçimde verilir. Her yeni bölüm için tekrar 1’den başlayan numaralama yapılır.

b. Atıf vermek veya açıklamada bulunmak amacıyla verilenler dışında sadece bir kavramı aydınlatmak için verilen dipnotlar numara yerine *, ** şeklinde sembollerle de gösterilebilir.

4.2.3.2. Referans Dipnotları İle İlgili Kurallar

Referans dipnotlarında, ilgili kaynağa ilk kez referans veriliyorsa, bu referansta, eserle ilgili mevcut bibliyografik bilgilerin tümü, şu sırayla yer alır: Yazar adı ve soyadı, eser adı, yayına hazırlayan (veya editör), çeviren veya çizer adı ve soyadı, cilt, basım, baskı ve yayın bilgisi (cilt sayısı, basım sayısı, baskı sayısı, seri adı, yayın yeri, yayınevi, yayın tarihi), cilt numarası ve sayfa sayıları.

Eğer referans dipnotlarında, aynı kaynağa ikinci veya daha fazla atıfta bulunuluyorsa, yukarıdaki bilgiler kısaltılarak verilir. (Bakınız: Dipnotlarla İlgili Diğer Kurallar)

1. Yazar Adı: Bir eserde yazar, kişi veya tüzel kişi (kurum, kuruluş gibi) özelliğini taşıyabilir. Dipnotta, yazar adları, kaynak kitabın iç kapağında verildiği şekilde tekrarlanır. Yani önce yazar adı, (varsa önce ilk, sonra ikinci adı), sonra yazarın soyadı belirtilir.

2. İki veya üç yazarlı eserlerde, her yazarın adı, eserin iç kapağında verilen sırayla ve aralarına virgül konularak verilir.

3. Üçten fazla yazarı olan eserler için, sadece ilk yazarın adı ve soyadı verildikten sonra ‘ve diğerleri’ anlamına gelen ‘v.d.’ veya Latince et. al. ibaresi kullanılır.

4. Atıf yapılan eserin iç kapağında herhangi bir yazar adı verilmemişse ve eserin yazar/ yazarları başka sayfa veya kaynaklardan da elde edilememişse, o zaman dipnot, eser adıyla başlar. Ancak, eserin yazarları başka sayfa veya kaynaklardan doğru olarak saptanmışsa, o zaman bu adlar, atıf yapılan eserin iç kapağı dışında bir yerden elde edildiklerini göstermek üzere, parantez içine alınırlar.

5. İç kapakta, yazarın takma veya müstear adı kullanılmışsa, bu ad dipnotta da aynen verilir. Ancak, yazarın gerçek adı biliniyorsa veya saptanmışsa, takma addan sonra bir parantez veya köşeli parantez içinde gösterilebilir.

6. Kitap adı: Kitap adı, atıf yapılan eserin iç kapağında olduğu şekilde verilir. Ancak, kitap adı, hem asıl ad, hem de tamamlayıcı ikinci ve/veya üçüncü adlardan oluşmuşsa, o zaman asıl ad ve tamamlayıcı ikinci ad arasına, iç kapakta olmasa bile iki nokta üst üste konur. Böylece, asıl ve tamamlayıcı adın birbirine karıştırılması önlenir.

7. Dipnotlarda kitap adları, koyu renk harflerle yazılır ve kitap adından hemen sonra virgül konur.

8. Süreli yayınların adları, kitap adları gibi koyu renk harflerle yazılır.

9. Yayına hazırlayan (veya editör), çeviren, resimleyen, çizen vb.’nin adları: Kitap, makale gibi eser adlarından sonra, eğer varsa, yukarıda belirtilen kişi/kişiler, ‘yayına hazırlayan, editör, çeviren vb.’ dendikten sonra, iki nokta üst üste konarak gösterilir. İstenirse, bu işlev adları, ‘ yay.haz., ed., çev., çiz., ‘ şeklinde kısaltılarak da verilebilirler.

10. Makale Adı: Makale yazarı/yazarlarının adından sonra virgül konur. Virgülden sonra makale adı, çift tırnak içinde verilir. Makale adından sonra yine virgül konur. Bunu kitap adı gibi yazılan süreli yayının adı izler.

11. Proje Adı: Yayınlanmamış projelerin adları, makale adı gibi çift tırnak içinde verilir.

12. Ansiklopedi maddelerinin adları: Makale adı gibi verilir.

13. Elektronik kaynaklara ilişkin dipnotlarda ise,

a. Eser, aynı zamanda daha önce basılı halde yayınlanmışsa, o zaman, önce yazının yer aldığı ilk kaynağın referans dipnotu, sonra parantez içinde ‘çevrimiçi’ ibaresi ve daha sonra da eserin yer aldığı elektronik kaynağın site adı ile siteden yararlanılan tarih verilir.

b. Eğer eser daha önce basılı halde yayınlanmamışsa, varsa yazarın adı ve soyadıyla eser adı, sonra ‘çevrimiçi’ ibaresi ile eserin yer aldığı elektronik kaynağın site adı ve siteden yararlanılan tarih verilir.

14. Cilt, Basım, Baskı ve Yayım Bilgisi: Dipnotlarda, yazar adı, eser adı, çeviren, çizen, hazırlayan kişilerin adlarından sonra, cilt, basım, baskı ve yayın bilgileri verilir.

a. Cilt bilgisi: Yukarıda belirtilen cilt bilgisi, genel olarak atıf yapılan kitaplar için geçerlidir. Bir kitap, sadece bir ciltten ibaretse, cilt bilgisi verilmez. Kitap birden fazla cilt halinde yayımlanmışsa, bu durumda, kitabın kaç ciltten oluştuğu, örneğin 4 c. şeklinde belirtilir. Cilt sayısından sonra virgül konur ve eğer varsa basım ve baskı sayıları verilir.

b. Basım, baskı bilgisi: Atıfta bulunulan eser ilk basım (edition) ise, dipnotta basım sayısı belirtilmez. Ancak eserin, 2. veya daha sonraki basımlarından yararlanıldıysa, o zaman basım sayısı, 2. bs., 3. bs. şeklinde belirtilir.

Atıf yapılan eserin basım sayısının yanı sıra, baskı (print, printing) sayısı da mevcutsa, bu sayı da, basım bilgisinden sonra virgül konarak gösterilir. Örneğin, 3. bs., 12. bsk. gibi.

c. Yayım bilgisi: Bu bilgi, atıf yapılan eserin yayım yeri, eseri yayımlayan kuruluş ve eserin yayım tarihinden oluşur. (İstanbul, Remzi Kitabevi, 1999 gibi) Yayım yeri ile yayımcı kuruluş arasına virgül konulur.

Atıfta bulunulan eserde yayım yeri yoksa, bu durum ‘y.y.’ (yayım yeri yok) kısaltmasıyla, yayımcı kuruluşun adı yoksa, yine ‘y.y.’ (yayımcı yok) kısaltmasıyla ve yayım tarihi belirtilmemişse ‘t.y.’ (tarih yok) kısaltmasıyla gösterilir.

Eserin iç kapağında yayım tarihi belirtilmemişse, ancak iç kapağın arkasında copyright tarihi (© sembolünden sonra verilen tarih) gösterilmişse, o zaman bu tarih, dipnotta yayım tarihi olarak verilir.

d. Cilt ve Sayfa Numaraları: Dipnotlarda, kitap, süreli yayın, ansiklopedi, tez gibi eserlerin hangi cildinden alıntı yapıldığını göstermek için, ilgili cilt numarası büyük Romen rakamıyla verilir. Bundan sonra virgül konur ve hemen ardından alıntı yapılan sayı, virgül, yayım yılı, virgül, ilgili sayfa veya sayfaların numarası verilir. (Örnek: C:IV, No:4, 1995, s.1 gibi)

15. Arşiv Belgelerine Yapılan Atıflar: Bu tür atıflar için verilen dipnotlarda, belgenin mahiyetini bildiren açıklama, belge tarihi, arşiv ve varsa dosya numaraları belirtilir.

16. Gazete Makaleleri veya Haberlerine Yapılan Atıflar: Gazete makaleleri ve haberlerine yapılan atıflarda, süreli yayın makaleleri için belirtilen kurallar uygulanır. Ancak, her iki durumda da, makale veya haber başlığından sonra, ilgili gazetenin adı, günü, ayı, yılı ve sayfası belirtilir.

17. Latin ve Eski Yunanca klasik eserlere yapılan atıflarda, eser adları, koyu renkle yazılır. Ancak, bu eserlerin cilt numaraları küçük Romen rakamlarıyla, bölümleri ve sayfa numaraları ise Arap rakamlarıyla gösterilir.

Konuya ilişkin örnekler Ek G’de verilmiştir.

4.2.3.3. Dipnotlarla İlgili Diğer Kurallar

Referans dipnotlarında, aynı kaynağa ikinci veya daha fazla atıfta bulunulması gerektiğinde, bibliyografik bilgiler, aşağıdaki sırayla ve kısaltılarak uygulanır:

Yazarın soyadı, virgül, eserin uygun biçimde kısaltılmış adı, virgül, sayfa numarası.

Bu konuda aşağıdaki listede verilen uluslararası ve Türkçe kısaltmalardan bir tanesi tercih edilmeli; tercih edilen kısaltma yöntemi çalışmanın bütününde uygulanmalıdır.

Bibliyografik Bilgiler Uluslararası Türkçe

Bakınız V. Bkz.:

Karşılaştırınız Cf. Karş.

Karşı görüş Vs. k.g.

Aynı eser/yer Ibid. a.e.

Adı geçen eser op.cit a.g.e.

Yazara ait son zikredilen yer loc.cit a.y.

Eserin kendi içinde yukarıya atıf supra bkz.: yuk.

Eserin kendi içinde aşağıya atıf infra bkz.: aş.

Eserin bütününe atıf passim b.a.

Basım yeri yok w.place y.y.

Basım tarihi yok w.date t.y.

Çok yazarlı eserlerde ilk yazardan sonrakiler Et. al. v.d.

Sayfa/sayfalar p. / pp. s.

Editör/yayına hazırlayan Ed. by Ed. veya Haz.

Çeviren Trans. by Çev.

4.2.4. Tablo ve Şekiller

Her tablo ve şeklin bir numarası ve başlığı bulunur. Tablo ve şekillere, ilk rakam bölüm numarası, ikinci rakam tablonun veya şeklin bölüm içindeki sıra numarası olmak üzere, ana bölümlerde “Tablo 1.2″, Şekil 1.1” biçiminde sıra verilir. Numara ve başlıklar, tablolarda üstte, şekillerde altta yer alır.Her iki durumda da başlık numarayı izler ve çerçeveyi ortalar. Aşağıda hem tablo hem de şekil için bir örnek verilmiştir.

Tablo ve şekil numaraları rakamlar ile, başlıklar küçük harflerle gösterilir.

Sunulan bilgilerin birbirleriyle ve çalışma metniyle karışmaması için, her tablo ve şeklin bir çerçevesinin bulunmasında fayda vardır.

Tablo dipnotları tablonun son çizgisinin altına, sol baştan bir tab içeriden başlar ve dipnot formu içinde devam eder. Şekil dipnotları ise, şekil başlığının altına ve şekli tümüyle kapsayacak şekilde çizilecek bir dipnot çizgisinin altında verilir.

Hazırlanan tablo ve şekiller, metin içinde ya da metni gereksiz ayrıntıya boğmadan eklerde verilebilir. Metin içinde verilen tablolar, büyüklüklerine göre, metinle birlikte ya da ayrı sayfalarda verilir. Genellikle, yarım sayfadan az yer tutan tablolar metinle birlikte, daha büyük tablolar ayrı sayfalarda verilir.

Hizmet Kalitesi

Ürün Kalitesi

Fiyat

Durumsal Faktörler

Kişisel Faktörler

Müşteri Tatmini

Güvenilirlik

Tepki Verebilmek

Güvence

Empati

Fiziksel Varlıklar

Şekil 1.1. Müşterilerin Kalite ve Tatmine Yönelik Algılamaları

Kaynak: xxxxxx

Tablo 1.1. En Çok Tercih Edilen Uçuş İçi Eğlence Hizmetleri

Uçuş İçi Eğlence Hizmetleri Ortalama Değer

(0: İlgi Duymuyorum, 5: Çok İlgi Duyuyorum)

Bilgisayarlar için güç kaynağı girişleri 3.59

E-mail 3.23

Internet 3.09

Kabin içi telefon 3.06

Kabin içi faks 2.80

TV 2.74

Veri tabanlarına online bağlantı imkanı 2.66

Araba kiralama hizmetleri ve bağlantı uçuşları için online rezervasyon imkanı 2.44

Radyo 2.04

Katalogdan alışveriş imkanı 1.12

Kumar 0.77

Kaynak: xxxxxx

4.3. Arka Bölümler

Arka bölüm, kaynakça ve eklerden oluşur.

4.3.1. Kaynakça

Çalışma metninde Ek’ler kısmından hemen önce veya sonra yer alması gereken kaynakçada, atıf yapılan kaynaklarla ilgili olarak dipnotlarda verilen tam bibliyografik kimlikler, kaynakçada da aynen yansıtılır. Ancak, kaynakçada, kaynakların yazarlarının soyadı en başa alınır. Soyadı ile ad arasına virgül konur. Addan sonra da iki nokta üstüste konur. Kaynakçada, yazar soyadı ve adından sonra yer alacak bilgilerin düzenlenişinde, Ek-H ve Ek-I’da gösterilen yöntemlerden biri tercih edilebilir.

Kaynakçada yer alan kitaplar için, sayfa numarası belirtilmez. Ancak, makalelerde, makalenin hangi sayfalar arasında yer aldığı belirtilir.

Kaynakça unsurları, girişlerinin ilk harflerinden başlayan bir düzen içinde alfabetik olarak dizilir.

4.2.2. no’lu başlıktaki f-2 uyarınca metin içinde gösterilen referanslar, kaynakçada, 4.2.3.2. no’lu başlıkta ilk defa atıfta bulunulan eserler için belirtildiği gibi, açık ve tam olarak verilir.

4.3.2. Ekler

Çalışma metninin ek kısmında, metinle ilgili tablolar, formlar, anket sorularının listeleri, kolay bulunamayacak belgelerin kopyaları, fotoğraf, harita vb. gibi malzemeler bulunur. Bu tür tek bir malzeme için sadece bir ek, birden çok malzeme için de, gerekli görülürse, birden çok ek yer alır. Ekler, birbirinden ayırt edilmesi gerekecek sayıda ise büyük rakamlarla veya Romen rakamlarıyla ya da büyük harfler ile, birbirini izleyecek biçimde numaralanır. Her numaranın karşısına, Ek’in mahiyetini belirten bir başlığın konulması tavsiye edilir.

Ek’te yer alan bilgiler, başka kaynaklardan aktarıldığı takdirde, bu kaynaklara ilişkin referanslar, mutlaka belirtilmelidir.

EK-A:

T.C.

İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ

İŞLETME FAKÜLTESİ İŞLETME İKTİSADI ENSTİTÜSÜ

İKİNCİ ÖĞRETİM İŞLETME YÖNETİCİLİĞİ

TEZSİZ YÜKSEK LİSANS PROGRAMI

(DÖNEM PROJESİNİN ADI YAZILACAK)

Proje Danışmanı : Ünvan ve ad soyad

Hazırlayan : Ad soyad ve numarası

DÖNEM PROJESİ

HAZİRAN 2004

EK-B:

İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü ……………………….. no’lu öğrencilerinden …………………………………………………………’in bitirme projesi olarak yaptığı “…………………………………………………………………………….” başlıklı çalışması, ………………….. tarihinde, değerlendirilerek başarılı/başarısız bulunmuştur.

Bitirme Projesi Danışmanı

EK-C:

İÇİNDEKİLER

ÖZ iii

ÖNSÖZ iv

İÇİNDEKİLER v

TABLOLAR LİSTESİ viii

ŞEKİLLER LİSTESİ ix

GİRİŞ 1

BÖLÜM 1. XXX 6

1.1. XXX 7

1.2. XXX 11

1.2.1. XXX 11

1.2.2. XXX 15

1.2.3. XXX 16

1.3. XXX 18

1.3.1. XXX 21

1.3.2. XXX 25

1.3.3. XXX 29

BÖLÜM 2. XXX 34

2.1. XXX 35

2.1.1. XXX 39

2.1.2. XXX 50

2.2. XXX 55

2.2.1. XXX. 58

2.2.2. XXX. 60

BÖLÜM 3. XXX 62

3.1. XXX 65

3.1.1. XXX 67

3.1.2. XXX 69

3.2. XXX 70

SONUÇ 72

KAYNAKÇA 77

EKLER 82 EK-D:

TABLOLAR LİSTESİ

Sayfa

Tablo 1.1. :XXX ……..xx

Tablo 1.2. :XXX xx

Tablo 2.1. :XXX xx

Tablo 3.1. :XXX xx

EK-E:

ŞEKİLLER LİSTESİ

Sayfa

Şekil 1.1. : XXX xx

Şekil 2.1. : XXX xx

Şekil 2.2. : XXX xx

Şekil 3.1. : XXX xx

EK-F:

1. 1. Müşteri Tatmini

Günümüzde işletmeler müşteri tatmininin artan öneminin bilincinde olarak faaliyetlerini sürdürmektedirler. Yaşanan küresel rekabet, teknolojideki değişim hızı ve müşteri taleplerinde meydana gelen değişiklikler, işletmeleri müşteri tatmininin sağlanmasına yönelik olarak daha fazla çaba sarf etmeye yöneltmektedir.

 1. 1. 1. Müşteri Tatmini Kavramı

Müşteriler hizmetleri; hizmete yönelik tüm deneyimlerinden elde ettikleri tatmin ve hizmet kalitesi olmak üzere, bu iki kavram doğrultusunda algılamaktadırlar. Müşteri yönlü kavramlar olan kalite ve tatmin kavramları son on yılı aşkın süredir uzmanların ve araştırmacıların dikkatlerini odakladıkları konular olmuşlardır. Tatmin ve kalite kavramları çoğu zaman için aynı anlamlarda kullanılsa da, araştırmacılar bu iki kavramın anlam ve ölçümü açısından daha titiz davranmaktadırlar.

1. 2. Müşteri Tatmininin İşletmeler Açısından Önemi ve Ekonomik Sonuçları

Müşteri tatmininin sağlanması, müşterilerin işletmeye ve işletmenin ürün ve hizmetlerine yönelik tutum ve davranışları açısından önemli sonuçları da beraberinde getirmektedir.

EK-G:

Kitaba atıf:

Giovanni Sartori, Demokrasi Kuramı, Çev. Deniz Baykal, Ankara, Siyasi İlimler Türk Derneği Yayınları, t.y., s. 11.

Talcott Parsons, The Social System, London, Routledge and Kegan Paul, 1964, pp. 3-23.

Bülent Tanör, Türkiye’nin İnsan Hakları Sorunu, 3. bs., İstanbul, BDS, t.y., s. 43.

Bülent Tanör, Osmanlı-Türk Anayasal Gelişmeleri, İstanbul, Der, 1992, s. 25.

Aynı esere izleyen şekilde ikinci kez referans:

Ibid. veya

A.e.

Aynı esere, fakat farklı sayfasına referans:

Ibid., s. 40. veya

A.e., s. 40.

Araya başka referanslar girildiğinde, Sartori’nin kitabına yeniden referans:

Sartori, Demokrasi Kuramı, s. 22. veya

Sartori, op. cit., s.22. ya da,

Sartori, a.g.e., s.22.

Edite edilmiş kitapta makaleye referans:

George C. Homans, “Social Behavior as Exchange”, Small Groups, Ed. by. A. Paul Hare, Edgar R. Bogotta, Robert F. Bales, New York, Alfred A. Knopf, 1962, p. 175.

Aynı esere izleyen referans:

Ibid., p. 170. veya

A.e., s. 170.

Süreli yayında makaleye atıf:

Ernst E. Hirsch, “İktidar ve Hukuk,” Çev. Hayrettin Ökçesiz, Hukuk Araştırmaları, C.II, No:3 ,Eylül-Aralık 1987, s. 44.

İbrahim Ö. Kaboğlu, “Düşünce Özgürlüğü: Avrupa Ölçütleri ve Türkiye,” İnsan Hakları Yıllığı, C.XV ,1993, s. 50.

Yukarıda Homans’ın makalesinin aynı sayfasına tekrar atıf:

Homans, loc. cit. veya

Homans, a. y.

Ansiklopediye atıf:

Paul Bohannan, “Law and Legal Institutions,” International Encyclopedia of Social Sciences, Vol.IX, Ed. by., David L. Shils, w. Place, McMillan and Free Press, 1968, pp. 73-77.

Klasik eserlere atıf:

Aristoteles, Nikomakhos’a Etik i, 10, s. 22-23.

Elektronik kaynağa atıf:

John N.Berry , “Educate Library Leaders,” Library Journal, February 15, 1998 , (Çevrimiçi) http//www.epnet.com/ehost, 3 Nisan 2000. veya

Bill Crowley-Bill Brace, “A Choice of Futures: Is It Libraries Versus Information?”, (Çevrimiçi) http//www.epnet.com/ehost, 30 Mart 2000.

EK-H:

KAYNAKÇA

Berry, John N.: “Educate Library Leaders,” Library Journal, February 15, 1998, (Çevrimiçi) http//www.epnet.com/ehost, 3 Nisan 2000.

Bohannan, Paul: “Law and Legal Institutions,” International Encyclopedia of Social Sciences, Vol.IX, Ed. by., David L. Shils, w. Place, McMillan and Free Press, © 1968, pp.73-77.

Crowley, Bill, Bill Brace: “A Choice of Futures: Is It Libraries Versus Information?”, (Çevrimiçi) http//www.epnet.com/ehost, 30 Mart 2000.

Hirsch, Ernst, E.: “İktidar ve Hukuk,” Çev. Hayrettin Ökçesiz, Hukuk Araştırmaları, C.II, No:3, Eylül-Aralık 1987, s.40-49.

Homans, George C.: “Social Behavior as Exchange,” Small Groups, Ed. by. A. Paul Hare, Edgar R. Bogotta, Robert F. Bales, New York, Alfred A. Knopf, 1962, pp.170-183.

Kaboğlu, İbrahim Ö.: “Düşünce Özgürlüğü: Avrupa Ölçütleri ve Türkiye,” İnsan Hakları Yıllığı, C.XV, 1993, s. 45-53.

Parsons, Talcott: The Social System, London, Routledge and Kegan Paul, 1964.

Sartori, Giovanni: Demokrasi Kuramı, Çev. Deniz Baykal, Ankara, Siyasi İlimler Türk Derneği Yayınları, t.y.

Tanör, Bülent: Osmanlı-Türk Anayasal Gelişmeleri, İstanbul, Der, 1992.

Tanör, Bülent: Türkiye’nin İnsan Hakları Sorunu, 3. bs., İstanbul, BDS, t.y.

 EK-I:

KAYNAKÇA

BRANIGAN, K.: 1968 “Silver and Lead in Prepalatial Crete”, American Journal of Archaelogy, 72/3, 219-227.

GOLDMAN, H., 1956 Excavations at Gözlü Kule, Tarsus II, Princeton, Princeton University Press,

ÖZGÜÇ, T.: 1980 “Çorum Çevresinde Bulunan Eski Tunç Çağı Eserleri”, Belleten 44, Sayı 227/2, 459-461.

1986 “New Observations on the Relationship of Kültepe with Southeast Anatolia and North Syria during the Third Millenium B.C.”, Ancient Anatolia. Aspects of Change and Cultural Development. Essays in Honor of Machteld J. Mellink (yayımlayan J.V. Canby v.d.) Wisconsin, The University of Wisconsin Press, s. 31-45.

SPANOS, P.Z., E. STROMMENGER, 1993 “Zu den Biziehungen zwischen Nordwestanatolien und Nordsyrien im III.Jahrtausend von Christus”, Aspects of Art and Iconography: Anatolia and Its Neighbours, Studies in Honor of Nimet Özgüç, Ankara, TTK Basımevi, s.373-386.